...ή σκάρφι !
Οικογένεια: Ranunculaceae
Γένος: Helleborus
Είδος: cyclophyllus
Τοπική ονομασία: Σκάρφι
Τόπος: Σε ορεινές δασώδεις πλαγιές.
Πολυετές φυτό με φύλλα σύνθετα και φυλλάρια λογχοειδή οδοντωτά. Από το κέντρο του κύκλου που σχηματίζουν φυτρώνουν τα κιτρινοπράσινα κωδωνοειδή άνθη που έχουν πέντε σέπαλα.
Το φυτό είναι δηλητηριώδες και το χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών των ζώων αλλά και για να δηλητηριάσουν με τη ρίζα του δέντρα και ζώα εχθρών!
Φύεται σε ξέφωτα και σκιερές τοποθεσίες στις πλαγιές των φαραγγιών της Θεσπρωτίας.
Οι αρχαίοι ρήτορες έτρωγαν μικρές ποσότητες του φυτού για την τόνωση της μνήμης τους κατά την διάρκεια της ομιλίας τους.
Οι ισχυρές καταπραϋντικές ιδιότητες, ήταν γνωστές στους αρχαίους που τον χρησιμοποιούσαν για την θεραπεία της μανίας, εξ ου και το “ελλεβόρου δείται” (έχει ανάγκη ελλεβόρου) σήμερα θα λέγαμε “είναι για δέσιμο” , “είναι για τα σίδερα” , “χρειάζεται ζουρλομανδύα”, κλπ . Με ελλέβορο ο βοσκός και μάντης Μελάμπους θεράπευσε τις θυγατέρες του βασιλιά της Τίρυνθας , Προίτου , οι οποίες έπασχαν από ομαδική ψύχωση νομίζοντας ότι είναι αγελάδες!
Η γνωστή φράση που χρησιμοποιούμε για κάποιον ο οποίος έφαγε υπερβολικά «έφαγε τον αγλέουρα» βασίζεται στο γεγονός ότι ο αγλέουρας < ελλέβορος είναι υπερβολικά πικρός κι ότι η ανώτατη υπερβολή στο φαγητό είναι να φας και τον αγλέουρα ή ότι κάποιος μετά από πολύ φαγητό έφαγε αγλέουρα για να ξεράσει.
Ίσως η λέξη Ελλέβορος να προέρχεται από την αρχαία λέξη ελλός = ελάφι + βορά = τροφή δηλ. τροφή του ελαφιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου