Πάθη...

[...] Πρέπει να καταλάβουμε  ότι στην προπατορική αμαρτία υπάρχουν οι σπόροι όλων των παθών. Ως απόγονοι  λοιπόν του Αδάμ, γεννιόμαστε  με τη ροπή  πρός κάθε  λογής αμαρτία. Γι' αυτό δεν πρέπει να απορούμε, όταν εμφανίζεται μέσα μας οποιοδήποτε πάθος και μας πολεμάει.
Η εμφάνιση, η ενέργεια και η εξέλιξη ενός πάθους εξαρτώνται από τις ιδιότητες της ψυχής και του σώματος κάθε ανθρώπου όσο και από τις συνθήκες . 'Ετσι, στον ένα άνθρωπο ενεργεί με ιδιαίτερη δύναμη ετούτο το πάθος και στον άλλον εκείνο' στον έναν η λαγνεία και στον άλλον η φιλοδοξία. 'Οποιος, πάντως, δεν πολεμείται από κάποιο πάθος, ας μη νομίζει πώς αυτό δεν υπάρχει μέσα του' υπάρχει, απλώς δεν του δόθηκε η ευκαιρία να αποκαλυφθεί.
Ο αγωνιστής πρέπει να βρίσκεται αδιάλειπτα σε ετοιμότητα,
για ν' αντιδράσει αποτελεσματικά, όταν θα του επιτεθεί ένα πάθος, προπαντός το πάθος εκείνο που εμφανίζεται πιό συχνά,τον πολεμάει πιο επίμονα και τον ταράζει πιο πολύ από τα άλλα.
Σε κάθε άνθρωπο τα πάθη που είναι οικεία στην πεσμένη του φύση διαφέρουν σε ένταση από τα πάθη που αποκτά θεληματικά.
Η δύναμη των δευτέρων είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από τη δύναμη των πρώτων. Αλλά η μετάνοια, αυτό το παντοδύναμο φάρμακο που μας δόθηκε από τον παντοδύναμο Γιατρό, τον Θεό, θεραπεύει τον άνθρωπο που θα θελήσει να το χρησιμοπιήσει σωστά. Η μετάνοια είναι πανάκεια για όλες τις ασθένειες της ψυχής, για όλες τις αμαρτίες.
Μερικά πάθη, όπως η γαστριμαργία, η τρυφή, η πολυτέλεια, οι διασκεδάσεις, η φιλαργυρία, η φιλοδοξία, η απιστία, αποτελούν την αρχή και την αιτία άλλων παθών, όπως είναι η ηδυπάθεια, η λύπη, η οργή, η μνησικακία, ο φθόνος,
η υπερηφάνεια, η λήθη του Θεού, η εγκατάλειψη της ενάρετης βιοτής. Στον πνευματικό αγώνα πρέπει να πολεμάμε αρχικά και κατεξοχήν τα πρώτα  πάθη. Αν νικηθούν αυτά, τα δεύτερα θα αφανιστούν μόνα τους. 'Οποιος αρνήθηκε τις σωματικές απολαύσεις, την ανθρώπινη δόξα, τον υλικό πλούτο, τον βιοτικό περισπασμό, δεν θα κυριευθεί από την οργή και τη λύπη, την υπερηφάνεια και τη ζήλια. Ανεμπόδιστα θα βαδίζει στον δρόμο των εντολών του Θεού, τον δρόμο που οδηγεί στη σωτηρία, τον δρόμο που οδηγεί στη θεογνωσία, την προσιτή μόνο στις καθαρές καρδιές.
Αρχηγός και θύρα όλων των παθών είναι η απιστία. Αυτή αφήνει να μπούν στην ψυχή και η φιλαργυρία και η φιλοδοξία και η οργή και η λύπη και, το κορυφαίο κακό η απελπισία.
Αρχηγός και θύρα όλων των γνήσιων χριστιανικών αρετών είναι η πίστη.[...]

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ
"Ασκητικές Εμπειρίες  Β' "

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε τις σχετικές αναρτήσεις "Πάθη και καρδιά" (17/2/2012)
και "'Οφις"( 9/5/2012)

Απορήσας εκ πάντων πρός σε κατέφυγον,

την ελπίδα απάντων και το προσφύγιον,

αμαρτωλών και ταπεινών,

κράζων το, 'Ημαρτον'

αλλ' επιμένω τοις κακοίς,

αναισθητών ο άθλιος.

Ελέησόν με πρό τέλους,

επίστρεψον με και ρύσαι,

πάσης κολάσεως τον ανάξιον.

Δοξαστικόν Θεοτοκίον

από τον Τριαδικό Κανόνα του Μεσονυκτικού

Κυριακή του Τυφλού

'Ηχος πλ.του α'

 

Υάκινθος