Η Εύα και η Μαρία

Η  Εύα και η Μαρία συμβολίζουν δι' ημάς το σαρκικόν φρόνημα και το πνευματικόν φρόνημα. Εις τας εκκλησιαστικάς ωδάς ψάλλεται : " Η γυνή ήτο η αιτία της πτώσεως, η γυνή ήτο η αιτία και της σωτηρίας ".
Η Εύα επεθύμησε περισσότερον από ό,τι ο ανήρ και ο Θεός επέτρεπον να της δοθή άνευ κινδύνου δι' αυτήν. Καί εκείνη με τον διάβολον έπεσεν εις την άβυσσον και παρέσυρε μαζί της όλον τον παράδεισον. Η άβυσσος αυτή είναι η ιστορία. Εντός αυτής της αβύσσου των φλεγομένων παθών, όπου το δέντρον των πειρασμών είχε πολλαπλασιασθή όπως ο σκώληξ, η Μαρία ανύψωσε την ψυχήν της υπεράνω της ιστορίας και την εμνήστευσε με το Πνεύμα το Άγιον.
Ο καρπός του χορού της Εύας με τον διάβολον ήτο ο πρωτότοκός της, ο άνθρωπος-φονεύς. Ενώ ο καρπός της μνηστεύσεως της Μαρίας με το 'Αγιον Πνεύμα ήτο ο ιδικός της πρωτότοκος, ο θεάνθρωπος , ο άνθρωπος- Θεός.
Η Εύα εκύλησε τόν τροχόν της ζωής πρός τα κάτω, η Μαρία τον κατηύθυνε πρός τα άνω.
'Ολον το δράμα της Εύας και της Μαρίας ούτε δι' εμέ ούτε δια σέ, φίλε, δεν θα ήτο τόσον σημαντικόν, εάν τούτο δεν παρίστανε με τον αληθέστερον τρόπον το δράμα της ιδίας της ψυχής μας.

Από το βιβλίο " Στοχασμοί περί του καλού καί του κακού "
του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Υάκινθος