Ο μέσα Κόσμος...

Βυθίζομαι στον έρωτα των πρώτων αστεριών.

στις ασημένιες κόγχες...

Εκεί που η ανάσα καίγεται

                σε μανουάλι υπομονής.

Μακραίνουν οι ίσκιοι,

φυγάδες γίνονται οι πρώτες αναμνήσεις

κι αλγηδόνα μας λικνίζεται

                 σε χείλη δειλινού που σμίγουν με τη νύχτα

στο πιό ψηλό κατάρτι...

Ναί, στο πιό ψηλό κατάρτι ταξίδεψε τ' όνειρο.

Μιά θάλασσα, ψυχοθάλασσα,

σεριανάει τα κύματά της στο ρυθμό

                  που η καρδιά ανασταίνεται.

Κι αυτά τα μάτια τα υγρά...

Παράθυρα των στεναγμών

που κρύβει ο μέσα Κόσμος...

 

Ο κοντινός κι απόμακρος...

Ο τόσο απλός... Μυστήριος...

 

Βασίλης Αργυρόπουλος

 

 

 

Μιά πινελιά φως...