Μέσα  χώματα

Το  κρύο  σκοτεινό  του  κόσμου  απλώνεται, μου  κρύβει 
τους  φίλους. Παίρνω  ξερά χόρτα  και  λιανόκλαδα 
κι  ανάβω  φωτιά στο  στήθος  μου, να  ζεσταθούν  οι  μέρες κ'οι  νύχτες.
Πρέπει, λέω, να  φυτέψω  ακόμη  στα  μέσα  χώματα  των  κήπων  λίγους  κρίνους  και  τριανταφυλλιές  ν'ανθίζουν  στην  ώρα  τους.
Τα  δέντρα, που  πρίν  χρόνια  είχα  φυτέψει, μαράθηκαν  από  το  λίβα και  τους  βοριάδες,
πριν  να  δώσουν  πρωτοκάρπια.

"Ποτάμι, πάντα  ρέει  ο  χρόνος", κράζει  ο  άνεμος
κι ο 'Αγγελος - επάνω  απ' τα  βιβλία  και  τα  δέντρα -
θ'ανοίξει  πάλι  την  εξαίσια  φτερούγα  του
να  ζεσταθεί  το  αίμα  κ'ένα  φώς  γλυκύτατο
να'ρθεί  να  πλημμυρίσει  τα  μέσα  χωράφια
κι όλα  τα  σπήλαια  με  τα  σκοτάδια  τους...

Παντελή Πάσχου  "Αγγέλων  αγαλλίαμα"

Υάκινθος