" Μια αγκαλιά! "

 

Πηγή: Ορθόδοξη Κορυτσά (Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012)

Dhjetë fjali që duhet ti themi çdo ditë tek fëmijët.- Δέκα φράσεις που χρειάζεται να λέμε καθημερινά στα παιδιά

Δέκα φράσεις που χρειάζεται να λέμε καθημερινά στα παιδιά Λέξεις και φράσεις που αξίζει να χρησιμοποιούμε καθημερινά και συστηματικά, ανάλογα με την περίσταση, για να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό των παιδιών, καθώς και το πολύτιμο συναίσθημα σύνδεσης και μοιράσματος μέσα στην οικογένεια: 1. “Σ΄ ευχαριστώ! “: Μοιάζει αυτονόητο, αλλά πόσο συχνά ευχαριστούμε τα παιδιά μας, αναγνωρίζοντας την προσπάθειά τους να μας βοηθήσουν; “Σ΄ευχαριστώ που έστρωσες το τραπέζι. Εφτιαξα τη σαλάτα όσο με βοηθούσες”. “Σ΄ευχαριστώ που βρήκες τη χαμένη θήκη του cd μου” κοκ. 2. “Πες μου κι άλλα”: Η φράση – κλειδί για άμεση σύνδεση, χωρίς κριτική και υποδείξεις (τουλάχιστον άμεσα). Δίνει το πράσινο φως για να λυθεί η γλώσσα και ν΄ανοίξει η καρδούλα του παιδιού, που μπορεί να αρχίσει να λέει οτιδήποτε το απασχολεί: από την προπαίδεια που μόλις έμαθε μέχρι το πόσο εντυπωσιακό ήταν το πολύχρωμο κασκόλ της δασκάλας του. Στην πραγματικότητα δεν έχει τόσο σημασία τι θα πει, όσο το να νιώθει άνετα να μιλάει με φυσικό τρόπο για την καθημερινότητα και η οικειότητα που αναπτύσσεται μέσα από μια επικοινωνία που ρέει. 3. “Μπορείς!”: Η λέξη – σφραγίδα που αντανακλά την εμπιστοσύνη μας στο δυναμικό του. Η παρότρυνση του γονιού είναι αυτή που κάνει τη διαφορά όταν το παιδί χρειάζεται ενθάρρυνση για να συνεχίσει την προσπάθεια, για να δοκιμάσει κάτι καινούργιο, για να κάνει το πρώτο βήμα, για να επιμείνει απέναντι στη δυσκολία. 4. “Πώς μπορώ να βοηθήσω;”: Η προθυμία μας να βοηθήσουμε (προσοχή, λέμε απλώς να βοηθήσουμε όχι να κάνουμε τη δουλειά για λογαριασμό του) προσφέρει το πολύτιμο συναίσθημα της υποστήριξης στο παιδί. Το εξοικειώνει επίσης με μια πιο γενναιόδωρη και ακομπλεξάριστη συμπεριφορά που μπορεί να υιοθετήσει το ίδιο απέναντι στους συνομηλίκους του. 5. “Ας βάλουμε όλοι ένα χεράκι για να…..”: συμμαζέψουμε το σπίτι, καθαρίσουμε το δωμάτιο, φυτέψουμε τον κήπο…κοκ. Υπάρχει πιο όμορφος τρόπος για να μάθουν τα παιδιά την αξία της συνεργασίας και της συλλογικότητας, ώστε να γίνονται όλα πιο αποτελεσματικά, πιο εύκολα και πιο γρήγορα; 6. “Τι θα ΄λεγες για μια αγκαλιά;”: Ο πιο γλυκός , άμεσος, υπέροχος τρόπος για να δείξουμε τρυφερότητα, υποστήριξη, αγάπη… Ισως όσο τα παιδιά μεγαλώνουν να αλλάζει και ο τρόπος που θέλουν να τους εκδηλώνουμε την τρυφερότητά μας: μπορεί να θέλουν αγκαλιά “διαρκείας” ή ένα χτυπηματάκι στην πλάτη ή ένα φιλάκι στο μάγουλο ή μια γρήγορη αγκαλιά… 7. “Παρακαλώ”: Διαχρονική και κλασική λέξη όταν ζητάμε οτιδήποτε από το παιδί. Στο κάτω κάτω δείχνει στοιχειώδη ευγένεια, το χρησιμοποιούμε με τους ξένους, γιατί όχι και με το παιδί μας; 8. “Μπράβο, τα κατάφερες!”: Η λεκτική επιβράβευση από έναν περήφανο γονιό δίνει φτερά στο παιδί για να επιστρατεύσει τις δυνάμεις του και να ανοιχτεί σε νέα επιτεύγματα. Προσοχή: Να λέμε το μπράβο όταν το νιώθουμε πραγματικά και για μια συγκεκριμένη προσπάθεια ή συμπεριφορά. Αν το λέμε με ευκολία για καθετί χάνει την αξία του! 9. “Είναι ώρα για …”: …ύπνο, μελέτη, ξεκούραση, να κλείσει η τηλεόραση κοκ. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ένα σταθερό πλαίσιο μέσα στο οποίο τα παιδιά λειτουργούν και είναι δουλειά του γονιού να το παρέχει και να το τηρεί, ειδικά όταν τα παιδιά είναι ακόμα μικρά. 10. “Σ΄ αγαπώ!”: Δεν αρκεί να το νιώθουμε, χρειάζεται να το λέμε και να το ξαναλέμε! Οσο πιο συχνά λέμε “σ΄αγαπώ” τόσο πιο συχνά το ακούμε και η ζωή γίνεται όλο και πιο όμορφη! Οσο για τα παιδιά, τα θεμέλια της αυτοεκτίμησής τους είναι τα “σ΄ αγαπώ”, σε λέξεις και πράξεις, που εισέπραξαν από τους γονείς τους!

Dhjetë fjali që duhet ti themi çdo ditë tek fëmijët. Fjalë dhe fjali që ja vlen ti përdorim përditë dhe në mënyrë sistematike, sipas rastit, që të forcojmë vetëbesimin dhe vetërespektin e fëmijëve, gjithashtu dhe sensin e çmuar të lidhjes dhe të ndarjes brenda familjes: 1.       “Faleminderit!”: Duket si e vetëkuptueshme, por sa shpesh i falenderojmë fëmijët tanë, duke pranuar përpjekjen e tyre për të na ndihmuar? “Faleminderit që shtrove tavolinën. Bëra sallatën gjatë kohës që po më ndihmoje”. “Faleminderit që gjete këllëfin e humbur të cd time” e kështu me rradhë. 2.     “Më thuaj dhe të tjera”: Fjalia – kyçe për një lidhje të drejtpërdrejtë, pa kritika dhe orientime (të paktën drejtpërdrejt). Jepën dritën jeshile që të zgjidhet gjuha dhe të hapet zemra e fëmijës, që mund të nisë të thotë çfarë do që e shqetëson: nga tabela e shumëzimit që sapo mësoi deri në se sa impresionuese ishte shalli shumëngjyrësh i mësueses së tij. Në realitet nuk ka kaq shumë rëndësi çfarë do të thotë, se sa të ndjehet rrehat të flasë në mënyrë natyrale  për gjërat e përditëshme nëpërmjet një komunikimi që rrjedh. 3.     “Mundesh!”: Fjalët – vula që rreflekton besimin tonë në dinamizmin e tij. Shtytja e prindërit  është ajo që bën dhe ndryshimin kur fëmija ka nevojë  për  inkurajim që të vazhdojë përpjekjen, që të provojë diçka të re, që të bëjë hapin e parë, që të këmbëngulë përballë vështirësisë. 4.     “Si mund të ndihmoj?” :  Vullneti ynë për të ndihmuar (kujdes, themi thjesht të ndihmojmë jo të bëjmë punën për llogari të tij) ofron ndjenjën e çmuar të mbështetjes së fëmijës. E ambjenton gjithashtu  me një sjellje dorëlëshuar dhe të pakompleksuar që mund ta adoptojë në të njejtën mënyrë  në bashkëmoshatarët e tij. 5.     “Le të vendosim të gjithë një dorë që .... të mbledhim shtëpinë, të pastrojmë dhomën, kopshtin e kështu me rradhë. Ka mënyrë më të bukur që të mësojnë fëmijët veprën e bashkëpunimit dhe të unitetit, në mënyrë që të bëhen të gjitha në mënyrë më të efektshme, më lehtë dhe më shpejt? 6.     “Si thua për një përqafim?”: Mënyra më e ëmbël, e drejtpërdrejtë, dhe e mrekullueshme që të tregojmë dhembshuri, mbështetje, dashuri... Ndoshta sa rriten fëmijët  të ndryshojë dhe mënyra që duan që të shprehim  ëmëbëlsinë tonë: mund të duan një përqafim të zgjatur ose një rrahje në shpatulla ose një puthje në faqe ose një përqafim të shpejtë... 7.     “Të lutem”: Një fjalë diakronike dhe klasike kur kërkojmë çfarë do lloj gjëje nga fëmija. Në fund të fundit tregon minimalen e fisnikërisë, e përdorim me të huajt, pse jo dhe me fëmijën tonë? 8.     “Të lumtë ja dole mbanë!”: Shpërblim gojor nga një prind krenar i jep krahë fëmijës që të vërë në funksion të gjitha fuqitë e tij dhe të hapet në arritje të tjera. Kujdes: Ta themi bravon kur e ndjejmë me të vërtetë dhe për një përpjekje dhe sjellje të caktuar. Nqs e themi me lehtësi për çdo gjë e humbet vlerën e saj! 9.     “Është çasti për...”: gjumë, studim, çlodhje, të mbyllet televizori e kështu me rradhë. Është shumë e rëndësishme që të ekzistojë një kornizë stabël brenda të cilit fëmijët të funksionojnë dhe është puna e prindërit që ta ofrojë dhe ta ruajë, sidomos kur fëmijët janë akoma të vegjël. 10.  “Të Dua!”: Nuk mjafton që ta ndjejmë, duhet dhe ta themi ! Sa më shpesh themi “Të dua” kaq më shpesh e dëgjojmë dhe jeta bëhet gjithmonë dhe më e bukur!  Sa për fëmijët, themelet e vetëvlerësimit të tyre janë “të dua”, në fjalë dhe vepra, që morën nga prindërit e tyre!